തേരാളിയായിരുന്ന ശ്രീകൃഷ്ണന്
നാടുകാണാനെത്തുമ്പോള്
അവന്റെ കുലമഹിമയറിയുന്നവരാരും
വരവേല്പ്പിനില്ലായിരുന്നു.
തിരക്കിട്ട ഓട്ട പ്രദക്ഷിണത്തില്
ഒരു പിന്വിളിക്കായി കാതോര്ത്തു:
" ചോരന്..!"
മുരളീരവത്തില്
പ്രണയത്തിന്റെ തീജ്ജ്വാല പടര്ന്നു:
"കാനനമെവിടെ രാധേ..?"
മാന്പേടകള്
മൃഗശാലയിലെ കൌതുകമായതും
കന്നുകാലികള്അറവുശാലയില്
അത്താഴമായതുമറിഞ്ഞു...
കുരുക്ഷേത്രവും
കുയിലിന്റെ നാദവും
മയിലിന്റെ നൃത്തവും
മനസ്സിലുരുകിയൊലിച്ചു..
പൊലിഞ്ഞ ബിംബങ്ങള്
കാലത്തിന്റെ മുറിവായി.
മാറ്റത്തിന്റെ ഭ്രമണ പഥത്തില്,
മനോരാജ്യത്തിന്റെ ഉരുള്ച്ചയില്,
രാധയുടെ
പദനിസ്വനം കേള്ക്കാതെ
പാവം കണ്ണന്വിഷണ്ണനായി
മടങ്ങുകയാണ്...